Μαθήματα ζωής...

Όταν βλέπεις τυφλούς να παίζουν ποδόσφαιρο, πόσο μικρός μπορείς να νιώσεις που ασχολείσαι με το χτένισμα ή το ντύσιμο σου... Όταν βλέπεις τη δύναμη που έχουν αυτοί οι άνθρωποι, οι "μη προνομιούχοι" όπως τους λένε (αν κι εγώ διαφωνώ καθέτως μ' αυτό τον ισχυρισμό),

βλέπεις τη ζωή που κάνεις τόσο επιφανειακή ενώ θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ουσιώδης αν τη χειριζόσουν σωστά και αναρωτιέσαι γιατί ενώ σου έχουν παραχωρηθεί τα πάντα από την πρώτη στιγμή της υπαρξής σου σ' αυτόν εδώ τον κόσμο και το μόνο που έχεις να να κάνεις είναι να βάλεις τα δυνατά σου να διεκδικήσεις το καλύτερο και ευτυχέστερο παρόν και μέλλον σου αλλά και των ανθρώπων γύρω σου, εσύ παραμένεις αδρανής, ζώντας μέσα στο σκοτεινό μικρόκοσμο σου ώπου βασιλεύει η μιζέρια, η ανασφάλεια, η ματαιοδοξία, ο υλισμός, η μισαλλοδοξία, ο φθόνος...

Αυτοί οι άνθρωποι μας δίνουν πραγματικά μαθήματα κάθε μέρα... 

Υ.Γ. Δεν είναι κακό κάποια στιγμή ν' αποκτήσουμε την κουλτούρα ώστε να μη σνομπάρουμε αλλά να παρακολούθουμε τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, που είναι πραγματικοί Αγώνες, στους οποίους συμμετέχουν άνθρωποι Αγων-ιστές οι οποίοι αγαπούν τη Ζωή κι έχουν αποφασίσει να μην το βάλουν κάτω σε οποιαδήποτε αναποδιά και να τους φέρει αυτή. Αυτοί αξίζουν το χειροκρότημά μας και όχι τα πειραματόζωα των φαρμακευτικών.


http://www.youtube.com/watch?v=RWYdKSwNBD4&feature=share